القای هایپواینسولینمیا و تاثیر آن بر ترشح لپتین، متابولیت های خون و ادرار،

مقدمه: نقش و اهمیت انسولین در نشخوارکنندگان متفاوت از تک معده ایهاست. در این تحقیق هایپواینسولینمیا دائمی با شدت های متفاوت توسط دزهای 25 (کم)، 50 (متوسط) و 75 (بالا) استرپتوزوتوسین (mg/kg bw) در گوسفند ایجاد شد. روش ها: بیست بره پرواری به چهار گروه تیماری تقسیم و بصورت انفرادی نگهداری شدند. تیمارها شامل شاهد و تزریق منفرد و درون رگی سه دز استرپتوزوتوسین بود. دوره تحقیق شامل هشت هفته متوالی بود که تزریق استرپتوزوتوسین در پایان هفته سوم انجام گرفت. نمونه های خون از رگ وداج به طور هفتگی و در حالت های ناشتا و 5/2 ساعت بعد تغذیه جمع آوری و آنالیز شد. مصرف خوراک و آب و همچنین تغییرات وزن حیوانات اندازه گیری گردید. بعد از کشتار، اندام های درونی توزین شد و نمونه ادرار از مثانه جمع آوری گردید. یافته ها: با تزریق دز بالا، حیوانات دچار شرایط غیرعادی شده و نتوانستند آزمایش را ادامه دهند. نتایج حاکی از بروز هایپواینسولینمیا با تزریق دز متوسط بود که با کاهش معنی دار غلظت انسولین ناشتا و بعد تغذیه و همچنین غلظت لپتین ناشتا نسبت به شاهد همراه بود (05/0>p). دز متوسط باعث افزایش معنی داری در سطح گلوکز، تری گلیسریدها، کلسترول، پروتئین تام، ازت اوره ای و همچنین اجسام کتونی خون نسبت به شاهد شد (05/0>p). حیوانات با تزریق دز متوسط، پرخوری دیابتی و افزایش مصرف آب را در هفته های بعد تزریق نسبت به شاهد نشان دادند (05/0>p) ولی علیرغم مصرف غذای بیشتر نتوانستند وزن بیشتری نسبت به شاهد کسب کنند. غلظت قند و پروتئین ادرار به طور وابسته به دز افزایش داشت ولی معنی دار نبود (05/0